2015-10-01. Θέρμο - ΘΕΡΜΙΚΑ 2015. Παρευήνια διαδρομή

2015/10/11

Θέρμο. ΘΕΡΜΙΚΑ 2015. Η παρά τον Εύηνο διαδρομή.

Γεφύρι Αρτοτίβας - Καρέλι.

Στα πλαίσια των ΘΕΡΜΙΚΩΝ 2015, οργανώθηκε επίσκεψη στον Εύηνο ποταμό και συγκεκριμένα στο ιστορικό γεφύρι της Αρτοτίβας και στο Καρέλι.

Στους συμμετέχοντες, δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουν πτυχές της τοπικής ιστορίας, να θαυμάσουν τη φύση και το περιβάλλον, να δούν ένα υπέροχο παραποτάμιο οικοσύστημα και να γνωρίσουν τα παρευήνια φυσικά χαρακτηριστικά και γνωρίσματα εκ των σπανίων της Ελλάδας και εκ των πολλών που διαθέτει η περιοχή.

Η διαδρομή έγινε με λεωφορείο, ξεκίνησε απ΄ το Θέρμο και είχε στάση στο Καρέλι.

Η απ΄ το Καρέλι μέχρι το γεφύρι διαδρομή 2,5 περίπου χιλιομέτρων, έγινε με τα πόδια. Η διαδρομή είναι αρκετά εύκολη κι ο δρόμος σε αρκετά καλή κατάσταση. Με μικρής έκτασης παρεμβάσεις (μικρά - πολύ μικρά τεχνικά έργα σε δύο σημεία), μπορεί να φθάνει μικρό λεωφορέιο μέχρι το γεφύρι.

Το γεφύρι της Αρτοτίβας

Το γεφύρι της Αρτοτίβας βρίσκεται στον φυσικό δρόμο που συνδέει το Απόκουρο με την ορεινή Ναυπακτία, ανάμεσα σε δύο βραχώδεις και απότομους λόφους, αποτελεί δε σημείο αναφοράς για τους ντόπιους και άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία, την οικονομία και την κοινωνική ζωή της ευρύτερης περιοχής. Είναι το παλαιότερο γεφύρι που σώζεται σήμερα στον ποταμό Εύηνο, είναι κτισμένο σε θέση μοναδική στο στενότερο σημείο του ποταμού, λίγο πριν συναντήσει τον παραπόταμό του Κότσαλο (Διπόταμα), πάνω στο παλιό μονοπάτι που συνδέει την Κάτω Χρυσοβίτσα με το Αχλαδόκαστρο (πρώην Αρτοτίβα). Εξυπηρετούσε τις ανάγκες επικοινωνίας όχι μόνο των δύο χωριών αλλά της ευρύτερης περιοχής, της ορεινής ενδοχώρας (Ναυπακτία, Καρπενήσι, Θεσσαλία) με τον κάμπο της Τριχωνίδας, το Αγρίνιο, το Μεσολόγγι και τις ακτές του Ιονίου. Το καλοκαίρι ο διαβάτης μπορούσε να περάσει και από άλλα σημεία του ποταμού αλλά τον χειμώνα όταν ο Εύηνος είναι "κατεβασμένος" υποχρεωτικά έπρεπε να περάσει απ΄το Γεφύρι της Αρτοτίβας.

Γραπτές μαρτυρίες για το Γεφύρι και ασφαλή χρονολογικά στοιχεία δεν υπάρχουν. Η τοπική παράδοση το ανάγει στα χρόνια της Α΄ Ενετοκρατίας (1407-1499). Πιθανότατα στο σημείο αυτό να υπήρχε παλαιότερο γεφύρι λόγω ακριβώς της σημασίας του περάσματος. Το Γεφύρι στη σημερινή του μορφή πρέπει να κατασκευάστηκε κατά το δεύτερο ήμισυ του 18ου αιώνα, πιθανόν από Ηπειρώτες ή και ντόπιους μαστόρους. Το πέρασμα αυτό χρησιμοποίησαν και οι επιζήσαντες Μεσολογγίτες εξοδίτες προκειμένου να φτάσουν στον Πλάτανο. Εδώ άνδρες του Γεωργίου ΚαραΙσκάκη, υποδέχθηκαν τους εξοδίτες, τους κατέγραψαν (η εδώ καταγραφή θεωρείται απ΄τις εγκυρότερες) και τους οδήγησαν στον Πλάτανο όπου βρισκόταν ήδη ο Καραϊσκάκης, βαρειά άρρωστος.

Το Γεφύρι είναι μονότοξο με άνοιγμα 22,35 μέτρα στο επίπεδο της μέσης στάθμης του νερού . Η ακτίνα του τόξου έχει πλάτος 2,20 - 2,40 μέτρα και το πάχος του στο ψηλότερο σημείο είναι 1 μέτρο περίπου. Οι δύο πρώτες λιθοσειρές του τόξου από την έδραση του στον βράχο αποτελούνται από λαξευμένους σχιστόλιθους μεγάλου μεγέθους, ενώ στην υπόλοιπη κατασκευή γενικά χρησιμοποιούνται μικροί ακανόνιστοι λίθοι συνδεδεμένοι με ισχυρότατο κονίαμα.

 

 

 

Το Καρέλι

Είναι την πεζογέφυρα που ενώνει τον Άνω Κάμπο Στράνωμας με τον οικισμό Δοσούλας ή Ντοσούλας της Κάτω Χρυσοβίτσας. Το πέρασμα γίνεται με δύο τρόπους. Με το καλάθι ή με την πεζογέφυρα, κάτι σαν μία

η φωτογραφία αυτή είναι από το website: http://agrinioreport.com/

οριζόντια ανεμόσκαλα τα άκρα της οποίας στηρίζονται σε δύο τεράστια πλατάνια. Το πέρασμα της πεζογέφυρας είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία, αφού περνώντας το έχεις μια αίσθηση αβεβαιότητας. Δεν μοιάζει ιδιαίτερα σταθερό και ο φόβος δημιουργεί αδρεναλίνη και αυτή με τη σειρά της ενθουσιασμό. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος και έτσι μπορείτε να το περάσετε άφοβα.

Η Στράνωμα λόγω της γειτνίασής της με το Θέρμο και την έλλειψη συγκοινωνίας με τη Ναύπακτο ήταν περισσότερο προσανατολισμένη προς αυτό. Όμως το μεγάλο εμπόδιο ήταν ο Εύηνος, γνωστός και ως Φίδαρης, που εκτός από τους θερινούς μήνες ήταν αδιάβατος. Στην αρχή υπήρχαν περαματάρηδες που για πολλά χρόνια χρησιμοποιούσαν βάρκα. Όταν όμως αναποδογυρίστηκε κάποτε η βάρκα, φτιάχτηκε αρχικά μια σχοινογέφυρα που αποδείχθηκε πολύ επικίνδυνη.

Έτσι μεταπολεμικά με μπροστάρη τον τότε δάσκαλο Δημήτρη Χαραλαμπόπουλο έγινε έρανος και φτιάχθηκε το “Καρέλι”. Τούτο είναι ένα ξύλινο κουτί που στηρίζεται με 4 καρούλια σε 2 χοντρά σύρματα, στερεωμένα σε μεγάλα πλατάνια των οχθών του ποταμού.

Αντικαταστάθηκε στα 1965 από συρματογέφυρα που έχει 4 σύρματα, 2 παράλληλα σε κάθε πλευρά. Στα κάτω σύρματα στηρίζονται σανίδες ενώ στα πάνω κρατιέται ο διαβάτης. Σήμερα η συρματογέφυρα έχει επισκευασθεί και η διέλευσή της, αν και προκαλεί μικρό δέος, είναι ασφαλής.

Ο διαμορφωμένος χώρος ανάμεσα σε αιωνόβια πλατάνια δίπλα στο “Καρέλι” είναι κατάλληλος για ξεκούραση και διημέρευση, απολαμβάνοντας τη φύση και το μπάνιο στο ποτάμι στον “Βρο”, ένα είδος μικρολίμνης στο ποτάμι.